SAKRAMENT CHRZTU ŚWIĘTEGO

Chrzest Święty jest darem Boga oraz fundamentem życia chrześcijańskiego. Jest on także bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu pierworodnego, obmyci ze wszystkich grzechów, odrodzeni jako synowie Boży oraz stajemy się członkami wspólnoty Kościoła. To wszystko daje ochrzczonemu możliwość zbawienia.

DOKUMENTY POTRZEBNE DO SAKRAMENTU CHRZTU ŚWIĘTEGO

• urzędowy akt urodzenia dziecka (odpis)
• dane rodziców i rodziców chrzestnych (imię, nazwisko, data urodzenia, adres zamieszkania)
• informacja o sakramentalnym małżeństwie rodziców lub powodach jego braku
• zaświadczenie z parafii faktycznego zamieszkania (nie zameldowania) rodziców chrzestnych, że mogą pełnić funkcję rodzica chrzestnego, gdyż są osobami wierzącymi i praktykującymi, które przyjęły sakrament bierzmowania

 

Z Katechizmu kard. Gasparriego o sakramencie chrztu

348. Co to jest sakrament chrztu?

Sakrament chrztu jest to sakrament, ustanowiony od Jezusa Chrystusa przez obmywanie; człowiek ochrzczony staje się członkiem mistycznego ciała Chrystusowego, którym jest Kościół; otrzymuje odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów uczynkowych, jeżeli jakie ma, z całą karą należną za nie; i staje się zdatnym do przyjmowania innych sakramentów.

349. Co stanowi materie, a co formę chrztu?

Materią dalszą chrztu jest woda naturalna, a bliższą materią jest obmycie ciała tą wodą; formą zaś są słowa: Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego.

350. Jakie tedy znaczenie mają słowa Pisma świętego, że apostołowie chrzcili w imię Chrystusa?

Tam, gdzie czytamy w Piśmie św., że apostołowie chrzcili w imię Chrystusa, słowa te oznaczają, że apostołowie nie udzielali tego chrztu, który był zaprowadzony przez św. Jana, lecz tego, który ustanowił Jezus Chrystus, a udzielali go oczywiście z zachowaniem tej samej formy, którą przepisał tenże Zbawiciel i Pan nasz.

351. Kto jest szafarzem chrztu?

Kapłan jest zwyczajnym szafarzem chrztu, ale udzielanie chrztu jest zastrzeżone proboszczowi albo innemu kapłanowi za pozwoleniem tegoż proboszcza lub miejscowego ordynariusza; nadzwyczajnym szafarzem chrztu jest diakon, za pozwoleniem, udzielanym tylko z ważnej przyczyny przez miejscowego ordynariusza lub proboszcza.

352. Kto może chrzcić w nagłej potrzebie?

W nagłej potrzebie może chrzcić każdy człowiek bez zachowania obrzędów; jeżeli jednak jest obecny kapłan, to należy mu dać pierwszeństwo przed diakonem, diakonowi przed subdiakonem, osobie duchownej przed świecką, mężczyźnie przed niewiastą, chyba że przez wzgląd na wstydliwość wypada, żeby chrztu udzieliła raczej kobieta aniżeli mężczyzna, albo też gdy kobieta lepiej zna formę i sposób chrztu.

353. Jak ma się odbyć obmycie, żeby chrzest był ważny?

Żeby chrzest był ważny, obmycie ma się odbyć bądź przez zanurzenie w wodę, bądź przez polanie wodą, bądź też przez pokropienie według zatwierdzonego obrządku własnego Kościoła.

354. Kiedy dzieci należy chrzcić?

Dzieci należy chrzcić jak najwcześniej: ciężko grzeszą rodzice i inni, do których należy troska o dzieci, jeżeli dopuszczają do tego, że dziecko umiera bez chrztu, albo jeżeli bez ważnej przyczyny odkładają chrzest na później.

355. Jak powinien przystępować do chrztu człowiek dorosły?

Człowiek dorosły powinien przystępować do chrztu świadomie i dobrowolnie po należytym pouczeniu i przygotowaniu; nadto musi wzbudzić przynajmniej niedoskonały żal za grzechy swoje śmiertelne, jeżeli jakie ma.

356. Co się dzieje, jeżeli dorosły przyjmuje chrzest z sumieniem, obciążonym grzechem śmiertelnym, za który nie ma nawet niedoskonałego żalu?

Jeżeli dorosły przyjmuje chrzest z sumieniem obciążonym grzechem śmiertelnym, za który nie ma nawet niedoskonałego żalu, wówczas chrzest jest ważny i charakter zostaje wyciśnięty, ale ochrzczony popełnia ciężki grzech świętokradztwa i nie otrzymuje łaski, póki nie uzyska odpuszczenia grzechu przez żal doskonały albo niedoskonały; w tym drugim wypadku otrzymuje on łaskę mocą właśnie chrztu.

357. Do czego jest obowiązany człowiek ochrzczony?

Człowiek ochrzczony obowiązany jest wyznawać wiarę Chrystusową w Kościele Katolickim i zachowywać przykazania Chrystusa i Kościoła Katolickiego.

358. Czy chrzest jest wszystkim potrzebny do zbawienia?

Chrzest jest wszystkim potrzebny do zbawienia, bo Jezus Chrystus powiedział: „Jeżeli się kto nie odrodzi z wody i Ducha Świętego, nie może wnijść do królestwa Bożego”.

359. Co się stanie z duszami zmarłych bez chrztu z samym tylko grzechem pierworodnym?

Dusze tych, którzy umierają bez chrztu z samym tylko grzechem pierworodnym, są pozbawione szczęścia oglądania Boga twarzą w twarz, nie podlegają jednak innym karom, które są nałożone za grzechy osobiste.

360. Czy chrzest z wody można czymś zastąpić?

Chrzest z wody można zastąpić męczeństwem i takim aktem miłości ku Bogu, który zawiera w koniecznie i doskonały żal za grzechy i pragnienie chrztu z wody; ale charakter wyciska tylko chrzest z wody, i on też tylko daje zdolność przyjmowania innych sakramentów.

361. Na czym polega męczeństwo, którym można zastąpić chrzest?

Męczeństwo, którym można zastąpić chrzest, polega na śmierci zadanej niesprawiedliwie i przez człowieka przyjętej dla Chrystusa, na świadectwo wiary lub cnoty chrześcijańskiej.

362. Dlaczego na chrzcie nadaje się imię jakiegoś świętego?

Na chrzcie nadaje się imię jakiegoś Świętego, żeby ochrzczony miał w nim osobliwego patrona, a jego życie brał sobie za wzór do naśladowania.

Z KODEKSU PRAWA KANONICZNEGO ODNOŚNIE CHRZTU

Kan. 849 – Chrzest, brama sakramentów, konieczny do zbawienia przez rzeczywiste lub przynajmniej zamierzone przyjęcie, przez który ludzie są uwalniani od grzechów, odradzają się jako dzieci Boże i ukształtowani na wzór Chrystusa niezniszczalnym charakterem włączani są do Kościoła, jest ważnie udzielany jedynie przez obmycie prawdziwą wodą z zastosowaniem należytej formy słownej.

Kan. 850 – Chrztu udziela się z zachowaniem obrzędu określonego w zatwierdzonych księgach liturgicznych, poza przypadkiem naglącej konieczności, kiedy należy zastosować tylko to, co jest wymagane do ważności sakramentu.

Kan. 853 – Woda używana przy udzielaniu chrztu, poza wypadkiem konieczności, powinna być pobłogosławiona, zgodnie z przepisami ksiąg liturgicznych.

Kan. 854 – Chrztu udziela się bądź przez zanurzenie, bądź przez polanie, z zachowaniem przepisów wydanych przez konferencję biskupów.

Kan. 855 – Rodzice, rodzice chrzestni i proboszcz mają zadbać, by nie nadawano imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu.

Kan. 856 – Chociaż chrzest można sprawować każdego dnia, jednak zaleca się, aby z zasady był sprawowany w niedzielę albo, jeżeli to możliwe, w Wigilię Paschalną.

Kan. 857 – § 1. Właściwym miejscem chrztu, poza wypadkiem konieczności, jest kościół albo kaplica.
§ 2. Uznaje się za regułę, że dorosły ma przyjmować chrzest we własnym kościele parafialnym, dziecko zaś w kościele parafialnym swoich rodziców, chyba że za czym innym przemawia słuszna przyczyna.

Kan. 864 – Każdy człowiek i jedynie człowiek jeszcze nie ochrzczony jest zdolny do przyjęcia chrztu.

Kan. 865 – § 1. Aby dorosły mógł być ochrzczony, konieczne jest, by wyraził wolę przyjęcia chrztu, został wystarczająco pouczony o prawdach wiary i obowiązkach chrześcijańskich oraz przeszedł próbę życia chrześcijańskiego w katechumenacie; ma być również pouczony o konieczności żalu za grzechy.
§ 2. Dorosły znajdujący się w niebezpieczeństwie śmierci może być ochrzczony, jeżeli znając przynajmniej trochę główne prawdy wiary, wyrazi w jakikolwiek sposób swoją intencję przyjęcia chrztu i przyrzeknie, że będzie zachowywał nakazy religii chrześcijańskiej.

Kan. 866 – Jeżeli tylko nie stoi na przeszkodzie poważna racja, dorosły przyjmujący chrzest powinien być zaraz po chrzcie bierzmowany i uczestniczyć w Eucharystii, przyjmując także Komunię świętą.

Kan. 867 – § 1. Rodzice mają obowiązek zatroszczyć się o to, by ich dzieci zostały ochrzczone w pierwszych tygodniach życia. Możliwie jak najszybciej po narodzinach, a nawet jeszcze zanim one nastąpią, powinni się udać do proboszcza, by prosić o sakrament dla dziecka i odpowiednio się do tego przygotować.
§ 2. Jeżeli dziecko znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, powinno być ochrzczone natychmiast.

Kan. 868 – § 1. Do godziwego ochrzczenia dziecka wymaga się:
1º aby wyrazili zgodę na chrzest rodzice lub przynajmniej jedno z nich, albo ten, kto ich zgodnie z prawem zastępuje;
2º aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku, z zachowaniem w mocy § 3; jeżeli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, wyjaśniając powód rodzicom.
§ 2. Dziecko rodziców katolickich, a nawet i niekatolickich, w niebezpieczeństwie śmierci jest chrzczone godziwie nawet wbrew woli rodziców.
§ 3. Dziecko chrześcijan niekatolików jest chrzczone godziwie, jeżeli o to proszą rodzice lub przynajmniej jedno z nich, albo ten, kto ich zgodnie z prawem zastępuje, i jeżeli wskutek niemożliwości fizycznej lub moralnej nie mogą się udać do własnego szafarza.

Kan. 871 – Płody poronione, jeżeli żyją, powinny zostać ochrzczone, gdy jest to możliwe.

 

Z KODEKSU PRAWA KANONICZNEGO ODNOŚNIE RODZICÓW CHRZESTNYCH

Kan. 872 – Przyjmującemu chrzest powinien być dany, jeżeli to możliwe, rodzic chrzestny, którego zadaniem jest towarzyszenie dorosłemu przyjmującemu chrzest w chrześcijańskim wtajemniczeniu bądź wraz z rodzicami przedstawienie dziecka do chrztu oraz pomaganie, aby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie zgodne z chrztem i sumiennie wypełniał związane z nim obowiązki.

Kan. 873 – Dopuszcza się bądź tylko jednego ojca chrzestnego lub jedną matkę chrzestną, bądź też i ojca, i matkę chrzestnych.

Kan. 874 – § 1. Do przyjęcia zadania rodzica chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:
1º został wskazany przez przyjmującego chrzest albo przez jego rodziców, albo przez tego, kto ich zastępuje, gdy zaś ich nie ma, przez proboszcza lub szafarza, a przy tym jest zdatny i ma intencję pełnienia tej funkcji;
2º ukończył szesnaście lat, chyba że biskup diecezjalny określił inny wiek lub proboszcz albo szafarz jest zdania, że słuszna przyczyna przemawia za dopuszczeniem wyjątku;
3º jest katolikiem, przyjął już bierzmowanie i sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma podjąć;
4º nie jest związany żadną karą kanoniczną, wymierzoną lub deklarowaną zgodnie z prawem;
5º nie jest ani ojcem, ani matką przyjmującego chrzest.
§ 2. Ochrzczony należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej może być dopuszczony tylko razem z rodzicem chrzestnym katolikiem, i to jedynie jako świadek chrztu.

Views: 304